Sommige woorden ogen zo gewoon, dat het je niet eens opvalt dat ze nieuw zijn, dat wil zeggen: dat ze voor het eerst in de media opduiken. Vanochtend bijvoorbeeld kopte Spits boven een artikel over (het verbod op) de bouw van minaretten in Zwitserland: ‘Minaretverbod geloofsdiscriminatie’ (25-11-2009). Het is niet alleen de eerste keer sinds eind jaren tachtig van de 20e eeuw dat geloofsdiscriminatie in een krant staat, maar ook met Google is dit woord nauwelijks eerder te vinden op het internet. Geen wonder dat het niet in Van Dale staat dus.
Op het eerste gezicht is geloofsdiscriminatie een doodgewoon woord, dat gedefinieerd zou kunnen worden als ‘discriminatie van een persoon of groep op religieuze gronden’ of kortweg ‘religieuze discriminatie’. Godsdienstdiscriminatie, het meest voor de hand liggende synoniem van geloofsdiscriminatie, is overigens wel in de Dikke Van Dale te vinden. Geen wonder, want dat woord wordt in tegenstelling tot geloofsdiscriminatie wel regelmatig gebruikt in de media. Zelfs religiediscriminatie komt – zij het niet zo heel vaak – voor op internet. Doordat dat woord niet in de kranten van de afgelopen decennia te vinden, is het echter niet in Van Dale opgenomen.
Betekent zo’n enkele vindplaats – zoals nu met geloofsdiscriminatie het geval is – dat een woord meteen in het woordenboek moet. Nee, want als een woord slechts sporadisch wordt aangetroffen in de media en ook al niet vaak op internetpagina’s te vinden is, is het kennelijk niet ingeburgerd. Dat neemt niet weg dat het toch nuttig is om zo’n samenstelling te noteren, al was het maar om over een paar jaar nog eens te kijken of het dan misschien al wel vaker wordt aangetroffen.
Geef een reactie