Zowel de Volkskrant als Trouw schrijft vandaag over de illegale handel in Iraans marmer in Israël en beide kranten gebruiken in hun bericht het woord lijmsteen. Dat is opmerkelijk, want lijmsteen is geen gewoon woord.
Eerst maar even de citaten met dit woord. De Volkskrant schrijft: ‘Israël importeerde in 2009 voor ruim 22 miljoen dollar aan marmer en lijmsteen uit Turkije’; Trouw zegt iets dergelijks en voegt eraan toe: ‘Iraans marmer is populair vanwege de lichtgrijze kleur. Strikt genomen is het een soort lijmsteen.’
Maar wat in hemelsnaam is lijmsteen?
De Dikke Van Dale kent lijmsteen niet, maar het is geen nieuw woord. In de natuursteenhandel hebben we een grijzige steen wel vaker als lijmsteen aangeprezen horen worden. Aanvankelijk dachten we dat het misschien een plavuis van verlijmde steenstof was, maar volgens de verkoper was het ‘honderd procent een natuurproduct’.
Inmiddels weten we dat laatste klopt. Lijmsteen ís een natuurproduct, maar in het Nederlands kennen we het beter onder een andere naam: kalksteen. Lijmsteen is namelijk een letterlijke, al te letterlijke vertaling van het Engelse woord limestone (kalksteen).
Het is niet voor het eerst dat lijmsteen in een Nederlandse krant figureert. Al in 1998 troffen we het woord aan in Het Parool. Op 14 november schreef die krant over het Peak District in Engeland en over ‘lijmsteen uit de lokale steengroeven’. Sindsdien troffen we lijmsteen nog een tiental keren in berichten in de krant aan.
Lijmsteen is nog geen algemeen geaccepteerd woord, al wordt het zoals gezegd in de handel weleens gebruikt. Hoewel het strikt genomen een onjuist en verwarrend woord is, is het niet uitgesloten dat lijmsteen op termijn ingeburgerd zal raken. Tenzij belangrijke mensen uit de natuursteenhandel deze column lezen en nu meteen een ban uitspreken op het gebruik van dit woord. Ook het ANP zou trouwens kunnen meewerken aan de uitbanning van lijmsteen, want de aangehaalde berichten in de Volkskrant en Trouw zijn te herleiden tot een persbericht van het Algemeen Nederlands Persbureau van gisteren. Daarin staat de uitspraak van een Israëlische steenhandelaar: ‘Iraans marmer is hier heel populair vanwege de lichtgrijze kleur. Strikt genomen is het geen marmer, maar een soort lijmsteen dat wij in het Hebreeuws ‘darma’ noemen’.
Zou de vertaler bij het ANP misschien hebben zitten soezen?
Geef een reactie