Nu de plofkip zijn langste tijd gehad heeft en – volgens de sector – rond 2020 uit de schappen van de supermarkt verdwenen is, moeten we constateren dat het wóórd plofkip, dat vorig jaar nog door het genootschap Onze Taal uitgeroepen werd tot woord van het jaar 2012 (maar op dat moment eigenlijk al 11 jaar oud was, want bedacht in 2001), zijn functie heeft vervuld. Plofkip was immers niet zomaar een woord, het was een woord met een missie. Of althans, in kringen van dierenbeschermers groeide het woord de afgelopen jaren uit tot de verbale aanklacht tegen de bio-industrie. Plofkip sloeg in als een bom.
Maar plofkip heeft nog meer gedaan, het is een modelwoord in onze taal geworden, naar analogie waarvan andere woorden zijn gevormd: plofvarken, plofkoe en zelfs plofmens troffen we de afgelopen jaren aan in de media.
Ook vandaag staat er weer een samenstelling met plof in de krant die nog niet eerder in een Nederlandstalige krant had gestaan. In een ingezonden brief in Trouw schrijft een zekere Henk Nijhoff naar aanleiding van de vaak haperende carrières van oudere Nederlandse werknemers: ‘In Nederland gaan we behalve met plofkippen ook te maken krijgen met plofcarrières. Tot je 50ste volgestopt worden met loonsverhogingen en bonussen en als je op een dag een ei minder legt … snel afscheid nemen’ (8-1-2013).
Plofcarrière is een tot de verbeelding sprekend woord, te meer omdat het zo mooi rijmt op profcarrière, maar min of meer het tegenovergestelde betekent: een carrière die voortijdig eindigt doordat de verhouding tussen arbeidsproductiviteit en beloning van oudere werknemers totaal zoek is. Ook al is de kans klein dat een woord courant wordt dat in een ingezonden brief het levenslicht aanschouwd heeft, misschien kan het feit dat het Woord van de Dag plofcarrière alsnog een handje helpen om door te breken.
Geef een reactie