De Gazet van Antwerpen en Spitsnieuws weten vandaag te melden dat ‘honderden vrouwen, vooral uit Noord-Afrikaanse landen, zijn ingegaan op de oproep tot seksjihad. Ze trekken naar Syrië om hun lichaam aan te bieden aan de radicale strijders daar, die zo niet hoeven te wachten op hun 72 maagden’ (GvA, 18-4-2013). Gisteren berichtte de Telegraaf ook al dat er moslimmeisjes – volgens de krant: ‘jihadmeisjes’ – naar Syrië trekken, maar dan om – zedig en kuis – deel te nemen aan de gewapende strijd tegen Assad.
Seksjihad en jihadmeisje – in de media zijn deze woorden zo vers als een pas gelegd ei, maar op internet komen ze al een paar dagen langer voor. Vooral seksjihad is een sensationeel woord en zou daarom best weleens kunnen aanslaan, zowel in de media als in de politiek. Dat laatste zal ongetwijfeld gebeuren als de mannen van de PVV het woord ontdekken en Kamervragen gaan stellen over de maagdelijkheid van fanatieke moslima’s die zich ongetwijfeld straks ook vanuit België en ons eigen kikkerlandje naar het front van de heilige oorlog begeven als seksjihadisten (al zullen zij zichzelf dan ongetwijfeld anders noemen).
Evengoed is het bedroevend dat meisjes in de 21e eeuw kennelijk zo verblind kunnen raken door hun geloof dat ze bereid zijn hun leven op te offeren voor hun geloof (jihadmeisjes) of hun lichaam te schenken aan aan ‘strijders’ van het mannelijke geslacht die, verstrikt geraakt in de tentakels van jihadronselaars (nóg een betrekkelijke nieuwe samenstelling met jihad), bereid zijn hun einde in de Syrische zandbak te vinden.
Geef een reactie