Onder de kop ‘Al het menselijke is jihadisten vreemd’, schrijft de arabist Halim El Madkouri vandaag in zowel De Volkskrant als in het Nederlands Dagblad over de oorsprong van het jihadisme. Kort door de bocht vindt het jihadisme volgens hem zijn oorsprong in de salafistische overtuiging dat de ware gelovige zich dient af te keren van de ‘taghoet oftewel van alles wat in hun ogen indruist tegen de alomvattende wil van Allah die één en enig is’.
Over het woord taghoet komen we dadelijk te spreken, maar eerst even over die kop boven het artikel. ‘Al het menselijke is jihadisten vreemd’ is een boude uitspraak. Een uitspraak bovendien waarmee de jihadisten worden voorgesteld als onmenselijke wezens. It’s life, Jim, but not as we know it, merkten we onlangs zelf nog net zo dehumaniserend op toen we op Vice.com een film zagen over de jihadisten in de Syrische stad Raqqa. Maar ook al zijn het beesten, die jihadisten, het is verstandig om ze wel als beesten in de figuurlijke betekenis ´beestachtige mensen´ te blijven beschouwen. Dan kunnen ze tenminste als echte vijanden worden bestreden.
Maar goed, taghoet dus. Het woord duikt vandaag na zeven jaar niet in de krant te hebben gestaan weer op in de media. Taghoet is een Arabisch leenwoord, dat van oorsprong een religieuze term is. In de islam is taghoet van oorsprong een abstract begrip, zoiets als de belichaming van het Kwaad. Het woord transformeerde in de tweede helft van de vorige eeuw tot een politiek-religieuze term. Het ‘ongelovige’ Amerika ging taghoet personifiëren en ontpopte zich als ‘de Grote Satan’. In de decennia daarna werd alles wat niet strookt met de fundamentalistische islam taghoet. Hier en daar wordt taghoet zelfs als benaming voor de ongelovige(n) gebruikt.
In Nederland is het woord sinds 2 november 2004 bekend. Mohammed B motiveerde zijn godsdienstmoord op Theo van Gogh door hem ‘taghoet’ te verklaren. Taghoet is na 2004 weer verdwenen uit het Nederlands, maar wordt dus nu geherintroduceerd in onze taal. Hopelijk maar voor even.
Geef een reactie