zorgongelijkheid

Het is een onopvallend woord dat vandaag zijn debuut in Trouw maakt: zorgongelijkheid. Het is natuurlijk gevormd naar analogie van het overbekende woord rechtsongelijkheid en het verwijst in Trouw naar een verschijnsel dat typerend dreigt te worden voor de nabije toekomst: vanaf 1 januari worden zorgtaken overgeheveld van de landelijke overheid naar de lokale overheden. De ene gemeente zal dat beter aanpakken dan de andere, waardoor het straks zomaar kan voorkomen dat er zorgongelijkheid ontstaat tussen naburige gemeenten.

Zorgongelijkheid is echter ook om andere redenen een veelbelovend woord. Want uit berichten van verzekeraars valt op te maken dat sommige mensen zorgmijders worden om op die manier te voorkomen dat ze het verplichte eigen risico voor de zorgverzekering verschuldigd zijn aan de verzekeraar. Uiteindelijk leidt het zorgmijden ook tot zorgongelijkheid, want wie het eigen risico geen belemmering is om medische hulp te zoeken, zal uiteindelijk gezonder oud worden dan de structurele zorgmijder.

Zorgongelijkheid maakt weliswaar vandaag zijn debuut in Trouw, maar helemaal nieuw in de media is het woord nu ook weer niet. in 1998 plaatste de eindredactie van NRC Handelsblad al eens een ingezonden brief onder de kop zorgongelijkheid. Toch lijken de ingrediënten van een succesvolle (her)invoering van het woord zorgongelijkheid nu in veel grotere mate aanwezig dan in 1998. Dus zorgongelijkheid, hoe onopvallend het woord ook is, wij geloven er wel in.