NRC Next schrijft dat het tijd is voor ‘Ik Janneke Cremer’, de vrouwelijke tegenhanger dus van de succesromans Ik Jan Cremer I en II van, inderdaad, Jan Cremer. Toegegeven, schrijft Judith Eiselin, we zijn onlangs allemaal getuige geweest van het succes van Vijftig tinten grijs, maar verder komt het ‘nog niet echt van de grond, de vrouwelijke branie in de literatuur’. En Vijftig tinten grijs is, welbeschouwd, ‘veel meer Bouquetreeks dan branieliteratuur’.
Branieliteratuur.
We lazen er haast overheen. Ik Jan Cremer werd al in de tijd dat schrijver dezes het las (jaren zeventig) een branieboek genoemd en eerlijk gezegd hadden we gedacht dat branieliteratuur dus ook wel een bestaand woord is. Maar dat is niet het geval. Op internet is het niet te vinden en de krantendatabanken leveren evenmin hits op als wordt gezocht op het woord branieliteratuur. Dat blijft afgelopen zaterdag zijn debuut gemaakt te hebben in NRC Handelsblad en vandaag dus in NRC Next.
Branie betekent onder meer bluf, het prat gaan op avonturen en –tuurtjes en branieliteratuur moet dan ook wel zijn literatuur waarin iemand op onbescheiden wijze verslag doet van zijn avonturen en escapades. Dat hoeft niet per se om avonturen op seksueel gebied te gaan, maar de schrijfster van het artikel heeft het daar wel over.
Branieliteratuur is een woord dat zomaar courant zou kunnen worden. Een literatuurwetenschapper hoeft het maar te omarmen en een bepaald type boeken (fictie en non-fictie) onder deze noemer te brengen en we hebben een nieuw literatuurwetenschappelijk begrip.
Zo ver is het echter nog niet. Daarvoor moet branieliteratuur eerst vaker in de media en in de (secundaire) literatuur worden aangetroffen.
Geef een reactie