NRC Handelsblad schrijft vandaag dat ABN Amro helemaal niet naar de beurs moet. Maak er een allemansbank van, schrijft de krant, een burgerbank.
Allemansbank is een nooit eerder vertoond woord, maar door de associatie met bestaande woorden als allemansgek en allemanshoer is het niet zo’n kansrijk woord voor een bank waarvan de aandelen onder het volk verdeeld worden. Als dat al gebeurt. Burgerbank klinkt dankzij de alliteratie niet alleen veel beter, maar roept ook meteen associaties van degelijkheid op.
Hij heeft economische voordelen, zo’n burgerbank, betoogt NRC: ‘Iedereen is opeens rijker. Dat is goed voor koopkracht en consumptie.’ Bovendien kunnen de nieuwe burgerbeleggers, zoals NRC het ganse volk noemt, de banktop scherp houden en zorgt het nieuwe burgerkapitalisme ervoor dat de bestuurders niet in de verleiding komen zichzelf al te hoge bonussen toe te kennen.
Als niet-economen zien we nog wel wat beren op de weg, want hoe verdeel je de aandelen in de burgerbank onder de nieuwe burgerbeleggers? Moeten de burgers die véél belasting betalen en die dus indirect veel hebben bijgedragen aan het redden van ABN Amro meer aandelen krijgen dan burgers die weinig belasting betalen? Eigenlijk wel, natuurlijk, maar dan ontstaat er wel weer burgerongelijkheid.
Alleen al dit probleem lijkt zo groot dat het idee van een burgerbank wel niet haalbaar zal zijn. We mogen het woord dan ook weer vergeten.
Of toch niet? Het is niet de eerste keer dat burgerbank in de media figureert. Sinds de kredietcrisis figureerde het woord in elk geval al een paar keer in de media ter aanduiding van een genationaliseerde bank in verre en vreemde buitenlanden. Burgerbank is daarom toch misschien wel een woord om in de gaten te houden, zeker als de volgende bankencrisis zich aandient.
Geef een reactie