Soms zou je willen dat de koppenmaker van de krant een ander woord had gebruikt. De Volkskrant schrijft vandaag over ‘een unieke rimpeling van ruimte en tijd’ en ruimterimpeling zou dan ook – klankmatig gezien – een prachtig nieuw woord voor in de kop boven het artikel zijn geweest, maar die kop luidt nu nogal prozaïsch ‘Ruimterilling kan ook gewoon test blijken’.
Waar gaat het om? Wel, ‘Volgens de gravitatietheorie van Einstein (…) vormen ruimte en tijd een geheel en kunnen bijvoorbeeld botsende zwarte gaten daarin zelfs rimpeling veroorzaken.’ De detector van het Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory (LIGO) kan in theorie zulke rimpelingen oppikken ‘doordat laserlicht in de twee armen door een passerende golf een klein lengteverschil ervaart’.
In het verleden is dat niet gebeurd, maar nu het systeem gevoeliger is gemaakt, gebeurde dat onlangs dus wel: er werd een ruimterimpeling, nou ja, ruimterilling opgepikt, en als dat geen test is, is dat groot nieuws.
Misschien horen we er nog eens wat meer van. En krijgt het woord ruimterimpeling een tweede kans.
Arnoud van den Eerenbeemt
Ja, een rimpeling zie je en een rilling voel je. Een rilling is een onwillekeurige en ritmische samentrekking van spier(groep)en als reactie op koude, angst, opwinding of andere stressoren. Koude rillingen treden op bij (snel) oplopende lichaamstemperatuur a.g.v. ontregeld temperatuurregulerend centrum door vrijkoming van koortsveroorzakende stoffen. In de bloedbaan circuleren dan vaak bacteriën of bacteriële producten.