‘DNB ziet groot risico bij wankelbanken Zuid-Europa’, kopt Het Financieele Dagblad vandaag. Toevallig hadden we hetzelfde woord dit weekend ook al eens gehoord, maar toen in verband met de Deutsche Bank. Ook die financiële instelling schijnt wat minder stevig op zijn fundamenten te staan dan we van een Duitse bank mogen verwachten.
Wankelbank is geen splinternieuw woord. We troffen het dit jaar al eens in Trouw aan, vorig jaar stond het een keer in de Volkskrant aan en eerder nog was het al een paar keer op internet te vinden. Steeds vaker is het immers niet de krant, maar het wereldwijde web waar woorden hun debuut maken in onze taal.
Hoe zou je het woord moeten omschrijven? Volstaat de omschrijving ‘bank die niet stabiel is en daarom gemakkelijk om kan vallen’? Of is een meer specifieke omschrijving gewenst, van het type: bank die, bijvoorbeeld als gevolg van problematische uitstaande kredieten en leningen, te kampen heeft met een dreigend tekort aan liquiditeit en/of met een gebrekkige solvabiliteit en daardoor het risico loopt failliet te gaan.
Voor wie wat bezit, voelt het trouwens wat ongemakkelijk dat metaforen als wankelbank, kwakkelbank (in augustus typeerde de Volkskrant de Italiaanse bank Montei di Paschi di Siena als ‘kwakkelbank’) en risicobank weer wat vaker in de media voorkomen. Als die toenemende frequentie een voorspellende waarde heeft, staan we misschien wel aan de vooravond van de kredietcrisis 2.0.
Geef een reactie