Of het nu komt door Idols, The X-factor of The Voice of Holland, maar het lijkt erop dat middelmatige prestaties steeds vaker perfect of briljant worden genoemd. Als artiesten aan het begin van hun carrière al zo briljant en perfect zijn, kunnen ze dan nog wel groeien in hun vak? Vooral bij talentenjachten voor kinderen is het overmatige gebruik van briljant en perfect (en jeugdige varianten als absoluut top) verontrustend. Ook in de geschreven media duiken uitdrukkingen als een perfect optreden en een briljante prestatie de laatste jaren vaker op dan voorheen, waarbij er toch altijd ook nog wel een minpuntje bij genoemd: ‘Het was een perfect optreden. het enige punt van kritiek betreft ….’ Zo’n zin kan echter alleen maar worden begrepen als perfect in feite niet meer perfect is. We zijn dan ook getuige van woordinflatie, waarbij de betekenis van perfect en briljant danig aan het verzwakken is. Dat proces versterkt zichzelf naarmate meer taalgebruikers deze woorden gebruiken ter waardering van niet alleen de beste, maar ook redelijke prestaties.
Geef een reactie