Vlak na het nieuws dat zangeres Mieke Telkamp was overleden voorspelde The Post Online dat er op de sociale media wel veel waarheen,waarvoor-grappen zouden gaan verschijnen. Telkamp was namelijk in 1971 de vertolkster van het lied Waarheen, waarvoor, die nu nog steeds vaak gedraaid wordt tijdens uitvaarten.
Een grafhit noemt The Post Online het nummer, Quote doet het iets netter door hetzelfde nummer een begrafenishit te noemen en Nieuws.nl heeft het over een uitvaarthit.
Alle drie deze woorden verwijzen naar hetzelfde fenomeen, maar alleen grafhit is een splinternieuw woord Het heeft dezelfde bouw als bijvoorbeeld grafdicht, graflied en grafrede. In vergelijking met de synoniemen begrafenishit en uitvaarthit is het een kortere en dus krachtiger term. Het woord heeft bovendien een klein beetje een dubbele bodem. Want lees je grafhit, dan snap je meteen dat het woord verwijst naar de hit van Mieke Telkamp, maar het woord communiceert ook iets negatiefs, dat elders in de taal ook aanwezig is in scheldwoorden als grafkikker en graftak. Ook al is de hymne van Telkamp nog steeds razend populair bij uitvaarten, niet iedereen is er even dol op.
Het nummer Waarheen, waarvoor heeft onze taal trouwens wel verrijkt met een formule die je geregeld in de media aantreft: waarheen leidt de weg die wij moeten gaan? Voor stervelingen is dat geen gewone, maar een retorische vraag. Misschien dat de zangeres, nu zij het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld heeft, het antwoord op haar vraag eindelijk te weten is gekomen.
Geef een reactie