Op Twitter werd afgelopen weekend het woord vingerwapperen genomineerd als Woord van de Dag. Iemand was het niet eens met een inderdaad stom opiniestuk in NRC Handelsblad en deed dit af als ‘demoniseren en vingerwapperen’.
Vaag herinnerde ik me het woord weleens te hebben gelezen, maar in het krantendatabestand bleek het niet voor te komen. Nou ja, einmal ist keinmal en het woord kwam dus wel een keer voor. Eén keer, om precies te zijn. In 2011 schreef Trouw ‘De Tea Party manifesteerde zich in 2009 in de vorm van boze burgers die voor het eerst opdoken op politieke vergaderingen en daar het uit Washington naar zijn district gekomen congreslid de huid vol scholden. De belastingen moesten omlaag, de regering moest minder willen doen. Allemaal eisen die in Zuccotti Park beantwoord worden met een naar beneden gericht vingerwapperen: het afgesproken signaal voor afwijzing.’
Op internet bleek het ook bekend te zijn: vingerwapperen. Met de beschuldigende vinger wijzen, die betekenis lijkt het te hebben. Misschien is het een vernederlandsing van fingerpointing, maar hoe dan ook is het een interessant woord.
Geef een reactie