‘Notoire wegpiraten worden harder aangepakt’, schrijft De Telegraaf vanochtend op de website, en voegt daaraan toe: ‘De nieuwe coalitie wil het boetesysteem op de schop nemen; onverbeterlijke verkeersovertreders worden straks hoger aangeslagen en minder ernstige vergrijpen krijgen een lagere bestraffing.’
Op grond van dat laatste zinsdeel zal de koppenmaker van De Telegraaf wel het woord kruimelboete hebben verzonnen, dat niet alleen spiksplinternieuw is, maar bovendien heel erg trendy. Het betekent zoiets als een kleine boete voor een kleine overtreding, een kruimelovertreding.
Kruimel is natuurlijk allang een ingeburgerde metafoor voor iets kleins, iets nietigs: wijzelf worden soms overvallen door het besef een kruimel te zijn, een broodkruimel op de rok van het universum. Nou ja, zo schreef Lucebert het althans in het gedicht ‘ik tracht op poëtische wijze’.
Maar kruimel is de laatste tijd ook hard op weg een soort voorvoegsel te worden. Bij de vakbonden hebben ze het over kruimelbanen als het om betrekkingen van een paar uur gaat. Kruimelfraude is lichte fiscale fraude, waarbij het om zeer kleine bedragen gaat. Andere recente samenstellingen met kruimel zijn kruimelomzet, kruimelhandel, kruimelwinst. Ingeburgerd zijn die woorden niet, evenmin als kruimelterreur, kruimelovertreder, kruimelcrimineel en kruimelcorruptie.
Die laatste vier samenstellingen, die vaak slechts één of twee keer in de media te vinden zijn geweest, maken in elk geval duidelijk dat bij de politie en justitie kruimel hard op weg is een productief voorvoegsel te worden. Dat verklaart waarschijnlijk ook het woord kruimelboete, dat overigens gemakkelijk te definiëren zal zijn, mocht het ooit ingeburgerd raken: kleine boete (voor een futiele overtreding).
Dus voortaan een lage boete als je 125 rijdt waar je 120 mag rijden, beste hermandad?
Geef een reactie