‘Zo werkt de ophefcyclus op sociale media’, zegt mediawetenschapper Linda Duits vandaag in een artikel in De Volkskrant. Het gaat over de #me-toocampagne die sinds afgelopen weekend de media beheerst: een hashtagactie (dat woord dateert uit 2014, maar wordt nu courant) waarbij vrouwen ervan getuigen – vooral op de sociale media – dat ze ooit slachtoffer zijn geweest van seksuele intimidatie.
De hashtagactie me too (letterlijk ik ook) heeft in het Engels al geleid tot het ontstaan van de term me too tweet: een twitterbericht waarin je ervan getuigt slachtoffer te zijn geworden van seksuele intimidatie (een breed begrip, dat kan doelen op handelingen die variëren van verbale of visuele aanranding tot verkrachting). In de Nederlandse en Belgische kranten hebben we daar nog geen ‘vertaling’ van gevonden, maar het is een kwestie van tijd voor we ook hier woorden als metoo-tweet, metoo-verhaal en metoo-getuigenis zullen aantreffen. Op Twitter vonden we al metoo-bericht (gespeld als me-toebericht), maar dat woord dateert van vier jaar geleden en gaat over mensen die het slachtoffer van een reuzenuil geworden zijn. Voor de duidelijkheid: de genoemde samenstellingen worden tot nu toe trouwens zonder koppelteken gespeld op internet, maar op basis van de Woordenlijst (hs. 12.1) lijkt een streepje tussen me en too in dit geval gerechtvaardigd.
Wie weet zal me too een productief eerste deel van samenstellingen worden. In het Engels bestaat trouwens al wat langer de term metooism. Die heeft verschillende betekenissen, waaronder ‘het omarmen van andermans ideeën of het nabootsen van andermans producten’. De laatste dagen lijkt metooism ook een meer activistische betekenis te krijgen. Eens kijken of daar een Nederlandse pendant voor ontstaat: ikookisme gooit op voorhand al hogere ogen dan metooïsme.
Het interessantst aan de bedoelde campagne is misschien wel het gebruik van hashtags in samenstellingen als #me-toobeweging en #me-tootweets. Want zien we het goed? Fungeert de hashtag als eerste ‘letterteken’ in zulke woorden? En hebben we dus straks een symbool (de hashtag #) als een soort nieuwe letter? Of mogen woordenboekmakers bij het alfabetiseren abstraheren van die hashtag wanneer woorden als #me-toobeweging ingeburgerd raken.
Nog even terug naar het woord ophefcyclus, dat op het eerste gezicht een gelegenheidssamenstelling is, maar wel een mooie gelegenheidssamenstelling. Het suggereert bovendien dat maatschappelijk ophef volgens een bepaald patroon verloopt. Die interessante gedachte zou ook nog weleens voor nieuwe woorden kunnen gaan zorgen.
Geef een reactie