De bestrijders van de klimaatverandering stuiten de laatste weken, eigenlijk sinds de publicatie van het klimaatakkoord, op forse kritiek in de media. We hoorden klimaattafelheer Ed Nijpels onlangs al geframed worden als een klimaatayatollah en gisteren lazen we in De Telegraaf dat Nederland een klimaatkalifaat dreigt te worden. Het is kennelijk tijd voor kritische woorden.
Getuige beide metaforen – ayatollah en kalifaat – zijn de klimaatcritici in elk geval wel consistent in de keuze van het collectieve angstbeeld waar ze met klimaatayatollah en klimaatkalifaat aan appelleren.
Klimaatkalifaat is – dankzij de allitererende woorddelen – trouwens wel een geslaagd exemplaar. Het woord dook gisteren – samen met klimaatkalief ter typering van Rob Jetten die uit het ‘heilige boek der verduurzaming’ preekt, en klimaatjihadisten als vreeswekkende benaming voor alle (fanatieke) klimaatprofeten – op in de column van Marcel Peereboom Voller in De Telegraaf. Hij gaat daarin vol op het orgel over de kosten die de klimaatmaatregelen voor de burger met zich meebrengen, maar vooral ook op de onontkoombaarheid daarvan:
Je moet er wat voor over hebben om in het klimaatkalifaat te mogen leven. Het regime gaat van huis tot huis net zolang totdat de hele stad aardgasvrij is. In de steden zijn er gebieden waar je helemaal niet meer met de auto, het vervoermiddel der ongelovigen, kunt komen.
Iets zegt ons dat we dit woord en vergelijkbare kritische metaforen voor een klimaatvriendelijker Nederland wel vaker (in De Telegraaf) zullen gaan lezen, te meer omdat pendanten van klimaatkalifaat ook in ons omringende talen zijn aangetroffen..
Definitie
klimaatkalifaat (het, g.mv.) land waarin de bestuurders de burgers dwingend opleggen klimaatmaatregelen te treffen, terwijl kritiek daarop en tegenspraak niet geduld worden, synoniem klimaatdictatuur, mogelijk een vertaling van Engels climate caliphate
Geef een reactie