Eerder deze maand troffen we het woord voor het eerst in een Nederlandse krant aan: klimaatemoties. De Leeuwarder Courant schreef op 12 januari over ‘duurzamerooibostheedrinkers en klimaatemoties die het debat bepalen’. Bedoeld werd dat het klimaatdebat niet meer rationeel gevoerd wordt. Vandaag valt het woord opnieuw, nu in De Volkskrant:
Het lijkt wel alsof we meer dan ooit over klimaat- en natuurverlies praten. Toch heeft de manier waarop we hierover praten onvoldoende zin zolang we een onkritisch vocabulaire hanteren en weinig ruimte geven aan natuur- en klimaatemoties.
Het is een vaag woord, klimaatemoties, maar dat het zich dit jaar verspreidt via de media, zou weleens een aanwijzing kunnen zijn dat het klimaatdebat een nieuwe fase in gaat: van een feitelijk debat verandert het in een emotioneel debat. Het wordt niet meer alleen door klimaatwetenschappers gevoerd, maar door de gewone man (én door het klimaatspijbelende kind).
Het debat krijgt daardoor apocalyptische trekjes (het woord klimaatapocalyps was dit jaar ook al een paar keer in de krant te lezen) en raakt er tevens door gepolariseerd (het woord klimaatpolarisatie zal dit jaar ook wel zijn mediadebuut gaan maken). Maar goed, we hebben er nu in elk geval een woord voor.
Definitie
klimaatemotie (de, -s) gevoel dat opgeroepen wordt door de (dreigende) klimaatverandering en de discussies daarover
Geef een reactie