Etterzweer, het woord alleen al brengt een huivering teweeg. Gelukkig hoor je dit verdwijnwoord bijna nooit meer. Dat hebben we te danken aan de vooruitgang van de medische wetenschap. En zelfs als etterende zweren nog bestaan, worden ze geen etterzweren meer genoemd. Alleen Bijbelvaste landgenoten kennen het woord misschien nog. Etterzweer is namelijk een woord dat dankzij de ‘berijmde psalmen’ (waarin sprake is van een ‘stinkende etterzweer’) in de marge van onze taal heeft kunnen overleven.
Soms dook het woord echter op in een andere bron. Zo staat in het Handboek van den Soldaat (Brussel, ca. 1930) in het hoofdstuk ‘Zondige betrekkingen’ over de geslachtsziekte ‘zachte sjanker’: ‘
Spoedig vertoont zich een etterzweer en de besmetting breidt zich min of meer erg uit over sommige lichaamsdeelen.
Ook in het algemeen is het slecht gesteld met zweren in onze taal. Bedzweer, eeltzweer, koolzweer – de laatste decennia werden deze ooit gewone woorden niet meer gebruikt in een Nederlandstalige krant. Zweren zijn uit de mode. Net als de oude behandelmethoden. Want wie roept nog een geneesheilige als Agatha van Catania (vandaag is haar heiligendag) of Aldegonda van Maubeuge aan om van een borstzweer genezen te worden?
Geef een reactie