Religieuze termen als aannemingsdienst, doopdienst, herdenkingsdienst, huwelijksdienst en uitvaartdienst krijgen er een broertje bij: naamdienst. Trouw schrijft vandaag namelijk dat de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) een nieuw type kerkdiensten heeft geïntroduceerd, ‘waarin transgenders hun nieuwe naam vieren en laten zegenen’. Deze transgenderdiensten, zoals de krant ze noemt, worden tevens naamdiensten genoemd. De PKN heeft richtlijnen opgesteld die ‘kerken kunnen gebruiken in diensten waarin transgenders de bepalende momenten in hun transitieproces markeren’:
Meest zichtbaar zal een naamdienst worden waarin de transgender bevestigd wordt in zijn of haar nieuwe naam en waarin hij of zij wordt gezegend.
Naamdienst maakte een paar maanden geleden al, in februari, zijn opwachting in onze taal. Hoewel het een tamelijk onopvallend woord is, is de kans groot dat het ingeburgerd raakt, althans binnen de PKN.
Een interessante suggestie die van zo’n naamdienst uitgaat, is dat de naam die een transgender aanneemt in kerkelijke kringen – net als de doop en het huwelijk – iets sacramenteels is.
Overigens is het fenomeen naamdienst binnen de PKN nog niet helemaal onomstreden. Zo vindt een kritische predikant dat de naamdienst te veel nadruk op iemands naam en op iemands gender legt:
En theologisch is het de vraag of dit geen overbenadrukking is van gender. In de kerk is niet fundamenteel dat iemand hetero is of homo, man of vrouw. Je staat voor God als zijn schepsel, als zondaar. Dat is de kernboodschap van de kerk.
Definitie
naamdienst (de, -en) protestants kerkelijke plechtigheid waarin de nieuwe, zelfverkozen naam van een transgender wordt bevestigd en gezegend
Geef een reactie