Vrijwel dagelijks duikt er wel een nieuwe samenstelling met klimaat op in de media. Afgelopen zaterdag was dat klimaatchagrijn. Aanleiding was de publicatie van het uitgewerkte klimaatbeleid dat het kabinet afgelopen vrijdag presenteerde:
Het medicijn tegen het politieke klimaatchagrijn wordt gezocht in het kleiner maken van het probleem. Het afkondigen van de klimaatrevolutie wordt voortaan overgelaten aan de linkse oppositie; het kabinet richt zich zo pragmatisch mogelijk op maatregelen die de afgesproken uitstootreductie in zicht brengen en intussen geen al te grote ingreep betekenen in het doorsneehuishoudboekje. (Volkskrant, 29-6-2019)
Klimaatchagrijn verwijst naar het onbehaaglijke gevoel onder grote delen van de bevolking over de aanpak van de klimaatverandering. De onzekerheid over de klimaatmaatregelen en wat die maatregelen de burger gaan kosten, maakt de burger ontevreden en onbereidwillig om zich in te zetten voor het klimaat. (Rare zin eigenlijk, ‘zich inzetten voor het klimaat’ – alsof de aarde zelf niet een maatje te groot is voor het individu, maar dit terzijde.)
De ontevreden, morrende, kortom chagrijnige burger is waarschijnlijk inderdaad de grootste hobbel die de komende tijd genomen moet worden bij het uitvoeren van het klimaatbeleid. Dat heeft de overheid dus goed gezien. Wie weet is de overheid daarom zelfs wel in staat om het klimaatchagrijn om te vormen in klimaatwelbehagen.
Definitie
klimaatchagrijn (het, g.mv.) ontevreden gevoel over de klimaatverandering, de aanpak daarvan, de maatregelen die daarbij horen en de kosten die daarvoor gemaakt moeten worden
Geef een reactie