Net als alle andere kranten schrijft De Volkskrant vandaag over de hitte die stad en land teistert. Vooral in de steden is het warm, erg warm:
Steden zijn hitte-eilanden: uitgestrekte kilometers vol beton, asfalt en staal die de hele dag warmte opzuigen, om dat vervolgens weer uit te stralen. Auto’s staan vast in het verkeer en wasemen hitte uit, en er bestaat zoiets als ‘stadsravijnen’: rechte wegen met aan beide zijden hoge gebouwen.
Dat steden hitte-eilanden genoemd worden, wisten we al, maar stadsravijn is een woord dat vandaag zijn mediadebuut maakt.
Weliswaar stond stadsravijn nog niet eerder in een krant, maar het woord is als metafoor al wel langer bekend. Zo figureert het in een gedicht van Bert Voeten:
Wij dwaalden als verloren– hoe zorg’loos leidt de wijn –voorbij den Westertoren,door ‘t diepe stadsravijn.
Ook in vakkringen moet het woord al langer bekend zijn. Zo figureert het in een artikel in een tijdschrift (Plan) voor ruimtelijke ordening uit 1970. Doorgedrongen in de omgangstaal is het in die betekenis echter niet, maar misschien kan de klimaatverandering en de daaruit voortvloeiende kans op meer hittegolven daar verandering in brengen.
Definitie
stadsravijn (het, stadsravijnen) lange rechte weg met aan weerszijden hoge gebouwen.
Geef een reactie