verthuizen

‘Als een woord niet is, heb je er nog lekker veel over te zeggen’, schrijft Paulien Cornelisse vandaag in De Volkskrant. Aanleiding was het woord verthuizen, dat deze week werd genoemd als dé woontrend van 2019 in een NOS-item. Cornelisse schrijft:

Er is ook een woord bedacht voor wat de niet-verhuizers doen: ze zijn aan het verthuizen. Typisch zo’n woord dat, afhankelijk van je stemming, hilariteit of walging oproept, maar dat je na enige tijd toch min of meer normaal gaat gebruiken. Ik merk dat zelf met het woord ‘glamping’. Langzaam maar zeker verdwijnen de aanhalingstekens. Ik vraag me af wanneer je mag zeggen dat je verthuist. Is een nieuwe bank al genoeg? Een nieuw kleurtje op de muur? Of, nog minimalistischer: mag ik ook de leunstoel tien centimeter verschuiven, en het dan toch nog een verthuizing noemen?

De een zal verthuizen een leuk woord vinden, de ander niet, maar de hamvraag is: is het woord werkelijk nieuw?

In de media wel, maar op Twitter komt het woord al langer voor. Zo twitterde iemand op 23 juni 2011:

Er wordt niet verhuisd, dus er moet meer worden verthuisd. Gezellig maken in je huis nieuwe meubelen.

De vroegste vindplaats op Twitter dateert uit 2010

Geen zin om te verhuizen, maar wel toe aan een nieuwe woning? Kijk eens op www.verthuizen.nl.

Misschien is de inhoud van die website inmiddels aangepast, want wie deze site nu bezoekt, leest daar vooral wat over verhuizen naar het buitenland.

Verthuizen heeft een hoog vrijbewijs- en zeurogehalte, dat wil zeggen dat het een woordspelig woord is dat gevormd is door samentrekking, in dit geval van verhuizen en thuis.