Het Brabants Dagblad publiceert vandaag een opinie over bordjes bij standbeelden van historische figuren die van hun voetstuk zijn gevallen. Uitlegtegels worden die bordjes genoemd en er staat een interessante passage over in de krant:
De voorstanders van cultuurhistorische educatie (…) kunnen eindeloos doorgaan met hun uitlegtegels, inclusief QR-codes voor nóg meer uitleg. Daar is niets mis mee voor zover het inderdaad om cultuurhistorisch onderwijs gaat. Maar al die geschiedschrijving heeft een ander doel, namelijk het bewijs leveren dat wij tot dieper moreel inzicht zijn gekomen dan degene die het standbeeld of de straatnaam bedacht hebben. De bordjes dienen om onze morele vooruitgang te bewijzen. En de vraag is of dat zo’n goed idee is. Want het is precies dit geloof in de eigen morele superioriteit dat ons doet denken: onze samenleving is niet racistisch zolang wij niet racistisch denken.
Uitlegtegel is een variant op uitlegbordje of uitlegplaquette. Het Brabants Dagblad noemt de tegels ‘vroom bedrog’ die ‘onze eigen morele voortreffelijkheid versterken’, en dat terwijl wij ‘helaas, moreel geen haar beter [zijn] dan onze voorvaderen.
Er zijn vast heel wat uitlegtegels nodig, en ze zullen er ook niet voor eeuwig liggen. Iedere generatie heeft een eigen waardering voor de voorvaderen. Dat maakt dat de tegels een begrip kunnen worden.
Definitie
uitlegtegel (de, -s) (stoep)tegel bij een kunstwerk, monument of standbeeld met (historische) informatie
Geef een reactie