In De Telegraaf noemt een schrijver van een ingezonden brief het kabinet een ‘toeleverancier van de Dikke Van Dale’:
Elke keer bedenken ze weer een andere term om ons van hun gemis aan beleid af te leiden.
Neem het verzwaringspakket, dat vanaf gisteren van kracht is. Wat de schrijver van de ingezonden brief betreft zou dat beter een verwarringspakket genoemd kunnen worden.
Het is misschien een aardige woordspeling, maar verwarringspakket zal natuurlijk nooit een ingeburgerd en woordenboekwaardig woord raken. Het is namelijk een commentaar op een samenstelling (verzwaringspakket), dat zelf eigenlijk ook een gelegenheidswoord is. Ook het woord coronajojo, waarmee Lodewijk Asscher gisteren in de Kamer een typering gaf van het coronabeleid van het kabinet, is zo’n commentariërend woord.
De bedoeling van zulke woorden is niet zozeer te beklijven, als wel de aandacht te vestigen op de bedenker ervan en diens standpunten. Die breng je nu eenmaal beter onder de aandacht van het publiek door er een opvallend (en vaak kritisch) woord voor te bedenken.
Definitie
coronajojo (de, -‘s) wispelturig beleid met betrekking tot corona
verwarringspakket (het, -ten) pakket verzwarende maatregelen ter bestrijding van een crisis, voorgesteld als een inconsistent, verwarring zaaiend maatregelenpakket
Geef een reactie