De Franse minister van Financiën Bruno Le Maire zei onlangs het niet zo moet zijn dat de ‘digitale oligarchie’ de regels bepaalt, aldus de Volkskrant. Hij noemde de Big Tech ‘een van de bedreigingen voor de democratie.’ Ook de Duitse bondskanselier Angela Merkel liet afgelopen week merken dat ze haar twijfels heeft bij de macht van de socialemediaplatforms als Twitter en andere techreuzen. Aanleiding voor haar opmerking is de permanente ban die Twitter de Amerikaanse president heeft opgelegd. Is zo’n permanente Twitterban niet een uitwas van de cancelcultuur?
Er is al vaker geschreven over de (politieke) macht van de grote techbedrijven en het onbehagen daarover komt ook deze week in de media aan bod.
Merkwaardig genoeg is er nog geen courant woord voor de bestuursvorm waarin de digitale oligarchen het voor het zeggen hebben. In Frankrijk wordt nu en dan het woord technoligarchie gebruikt – een porte-manteauwoord van techno en oligarchie -, in het Duits is big tech oligarchie al eens aangetroffen en in het Nederlands is het woord techoligarchie al een keer gesignaleerd.
Kortom, de Europese talen zijn op zoek naar een woord voor de werkelijkheid waarin bigtechbedrijven het voor het zeggen hebben. Maar welk woord zal het uiteindelijk gaan worden?
Definitie
technoligarchie (de, technoligarchieën) oligarchie waarin veelal anonieme beslissers binnen big-techbedrijven het voor het zeggen hebben
Geef een reactie