Vandaag doet Volkskrant-columnist Bert Wagendorp een confessie in zijn krant:
Ik ben een machtsstemmer geworden, en met mij nog een paar miljoen anderen, zo bleek woensdag. Machtsstemmers hopen dat een deel van hun opvattingen in een volgend kabinet aan de bak komt en daarna beginnen ze uit te vlooien hoe dat het best kan worden verwezenlijkt. Daarvoor zijn ze bereid water bij hun principes te doen; als ze er maar iets voor terugkrijgen.
Machtsstemmer is een nieuw woord voor een verschijnsel dat al langer bestaat: de kiezer die bij parlementsverkiezingen met zijn hart eigenlijk op een andere partij zou willen stemmen, maar strategisch stemt op een partij die een grotere kans maakt in de regering te komen, een machtspartij
Hoewel machtsstemmer een brandnieuw woord is, komt het niet helemaal uit de lucht vallen. Het is terug te voeren op het niet-bestaande, virtuele werkwoord machtsstemmen en/of op het woord machtsstem. Dat laatste woord bestaat al wat langer. Zo schreef De Groene Amsterdammer in 2003:
Zoals vaker in de geschiedenis verloren kleine partijen zetels doordat kiezers in plaats van een stem voor de volksvertegenwoordiging een strategische machtsstem uitbrachten.
Machtsstem is tot dusver niet courant geworden. Vaak is het van toevalligheden afhankelijk of zo’n woord wordt opgepikt en vervolgens ingeburgerd raakt. Eens afwachten wat er met machtsstemmer gebeurt.
Definitie
machtsstemmer (de, -s) iem. die bij verkiezingen strategisch stemt en dus zijn stem uitbrengt op een partij waarvan hij verwacht dat ze gaat meeregeren
Geef een reactie