Slechts tweemaal eerder troffen we het woord P-notulen aan in een landelijke krant. In september 2004 noemde de Volkskrant de ‘kluizen waarin de ministerraadsnotulen liggen (…) absolute hoofdprijzen in Den Haag’:
Wat het kabinet echt van iets vindt, ruzies, geheime besluiten; alles staat hierin. Ze zijn er in twee soorten. De gewone notulen, die in een beperkte oplage naar de ambtelijke toppen van de ministeries gaan en de, met nog meer geheimzinnigheid omgeven, P-notulen (P voor persoonlijk). Die gaan alleen naar de zestien bewindslieden en zijn genummerd om lekken te bemoeilijken. In die Pnotulen staan ook de opmerkingen van de ministers bij prangende kwesties. Beide soorten komen na raadpleging en controle de kluizen niet meer uit. De regering is er bijzonder zuinig op.
Op 15 november 2014 was het opnieuw de Volkskrant die het woord in een artikel liet vallen. Onder de titel ‘Dit mag nooit uitlekken’ repte de krant over:
P-notulen, zo vertrouwelijk dat ze naar de privéadressen van de bewindslieden werden gestuurd. ‘Zeer Geheim’ staat er onderstreept boven en dubbel onderstreept: ‘Persoonlijk’.
Vandaag schrijven opnieuw vrijwel alle landelijk kranten over p-notulen. Dat heeft natuurlijk te maken met de openbaarmaking van een aantal notulen rond de toeslagenaffaire. De grote vraag is namelijk: zullen bij het openbaar maken van de officiële notulen van het kabinetsberaad ook de p-notulen worden gepubliceerd?
Definitie
p-notulen (de, meervoud) geheime notulen van een kabinetsberaad, waarin ook alle opmerkingen die tijdens het beraad door kabinetsleden zijn gemaakt min of meer woordelijk worden weergegeven, verkorting van persoonlijke notulen
Geef een reactie