Het leukste woord dat vandaag zijn mediadebuut beleeft, is ongetwijfeld boterhammenlandje. Het woord figureert in de NRC-column van Christiaan Weijts over de opening van de terrassen na corona:
Als deze halfslachtige terrasopening iets zinnigs kan aanrichten, dan is dat misschien het stimuleren van een deugdelijke lunchcultuur in ons boterhammenlandje.
Boterhammenlandje is een treffende typering van Nederland, net als domineesland, klompenland (dat trouwens figuurlijk ‘achtergebleven land’ betekent: Heinrich Heine indachtig gebeurt in Holland immers alles 50 jaar later), kikkerlandje of tulpenlandje. Een variant op boterhammenlandje is broodjekaasland, dat – in de spelling broodje kaas land – welgeteld een keer in een Nederlandse krant heeft gestaan.
Zoals domineesland iets zegt over een aspect van onze volksaard, zo zegt boterhammenlandje vooral iets over onze lunchcultuur, en dat is precies waar de column van Weijts over gaat. Die Nederlandse lunchcultuur wordt getypeerd door het zuinig belegde boterhammetje geaccompagneerd door het glaasje karnemelk.
Je zou misschien wel willen dat die lunchcultuur verandert, maar daarvoor moet eerste de volksaard veranderen.
Definitie
boterhammenlandje (het, -s) land waar geen uitbundige ontbijt- en lunchcultuur bestaat, maar mensen volstaan met het nuttigen van een boterhammetje (met kaas) en een glaasje (karne)melk om de innerlijke mens periodiek te versterken, m.n. gebruikt als onderscheidende typering van Nederland
Geef een reactie