Er zijn van die woorden die een groot sociaal onrecht benoemen, dat toch niet precies te omschrijven is. Coronakloof is daar een voorbeeld van. Het woord debuteerde vorig jaar en verwees onder meer naar het verschil in kans om corona op te lopen tussen arm en rijk, maar ook naar het verschijnsel dat niet alle schoolkinderen hetzelfde risico lopen om een grote onderwijsachterstand op te lopen doordat de scholen dicht waren.
Dezer dagen figureert het woord vaccinatieongelijkheid regelmatig in de media. Het is ook zo’n woord zonder duidelijke definitie, want het kan verwijzen naar de ongelijke beschikbaarheid van vaccins tussen landen, maar ook naar het vaccin waarmee geprikt wordt: wie het ene vaccin krijgt, is beter beschermd dan wie het ander heeft gekregen.
Juist die ‘ondefinieerbaarheid’ vormt zowel de sterke als de zwakke kant van zulke woorden. Dat ze multi-inzetbaar zijn, is hun succesfactor. Dat ze ondefinieerbaar zijn, is hun faalfactor.
Geef een reactie