Verschillende kranten schrijven vandaag dat een paar arbodiensten vinden dat werkgevers regels zouden moeten opstellen voor verkoudheid op het werk. Trouw noemt het een snotneusprotocol:
Werkgevers zouden zo via een aantal regels duidelijk moeten maken wanneer personeel met verkoudheidsklachten wel of niet naar kantoor kan komen.
De arbodiensten hadden zo’n setje regels natuurlijk ook een verkoudheidsprotocol, griepprotocol of simpelweg ziekteprotocol kunnen noemen, maar een goede communicator weet dat je met een aansprekend woord als snotneusprotocol nu eenmaal meer aandacht van pers en publiek trekt. Dat komt doordat snotneus niet vrij abstract een aandoening benoemt, maar een symptoom van verschillende aandoeningen. Snotneuzen treden nu eenmaal niet alleen bij griep en verkoudheid, maar ook op als iemand ‘een virusje ondere de leden’ heeft. Een rinovirus of zo. Of gewoon hooikoorts.
Snotneus is dus een omvattender begrip. Bovendien benoemt het een zeer herkenbaar symptoom. Vergelijkbare woorden als hoest-, nies- en keelpijnprotocol scoren ook hoger op de aandachtscurve dan saaie woorden als verkoudheids- en griepprotocol, maar snotneusprotocol spant de kroon, omdat het ook nog eens naar iets verwijst wat we allemaal een beetje vies vinden. Want wat een beetje vies is, intrigeert nu eenmaal.
Definitie
snotneusprotocol (het, -len) geheel van regels en afspraken die gelden voor werknemers met verkoudheidsverschijnselen
Geef een reactie