In tijden van kabinetsformatie duikt hij sinds 1989 vroeg of laat altijd weer op: professor P. Akkermans, een typetje van Kees van Kooten en Wim de Bie, die wie het maar horen wil laat weten dat zijn naam rondgaat voor haast belangrijke vacature op regeringsniveau. Uitdrukkingen als genoemd en gepolst zijn en gepolst en gevraagd zijn – uitspraken die door Akkermans met een veelbetekenende blik zijn geïntroduceerd – herinneren nog altijd aan deze cabareteske ijdeltuit, die in 1989 zijn entree op de nationale tv maakte, evenals de soortnaam professor Akkermans zelf, die volgens Van Dale verwijst naar ;iemand die vaak genoemd wordt voor een (politieke) functie’.
Vandaag schrijft Trouw over een door covid getroffen christelijk-gereformeerde dominee uit Ouderkerk aan de Amstel, die naar eigen zeggen met de ‘Akkermans-antenne’ een fictief lijstje kandidaat-ministers heeft gemaakt, dat vervolgens op grote schaal door de media is opgepikt:
Enkele journalisten doen navraag. Zo wil Joost Vullings van EenVandaag weten waar de lijst op is gebaseerd. Van Gent antwoordt: “Mijn Akkermans-antenne op basis van allerlei mediaberichten.” Maar die tweet wordt lang niet door iedereen opgemerkt. Van Gent verwijst naar een typetje van Van Kooten & De Bie, prof. dr. ir. P. Akkermans, die graag genoemd wordt voor een ministerspost.
Vandaag is akkermansantenne op weg een begrip te worden. Maar of het woord ook na de kabinetsvorming beklijft?
Definitie
akkermansantenne (de, -s) metafoor voor iemands gevoeligheid voor signalen, bv. in de media, die erop zouden kunnen wijzen dat bepaalde mensen zullen worden voorgedragen voor een ministerspost of staatssecretariaat; genoemd naar professor Akkermans, een creatie van Kees van Kooten en Wim de Bie, waarmee ze publiciteitgeile en ijdele potentiële bestuurders persifleerden
Geef een reactie