prolofobie

In zijn wekelijkse Telegraaf-column doet Ronald Plasterk vandaag weer aan een klassiek rondje linksbashing:

Prolofobie bij links leidt ertoe dat gewone mensen zich afkeren

In de column legt hij uit wat prolofobie betekent:

De linkse politiek is in een crisis beland; in Nederland, maar ook in ons buurland Frankrijk. Het mooie woord dat in Frankrijk wordt gehanteerd om dit te verklaren is: prolofobie! Prolofobie is letterlijk de angst voor proletariërs, voor het gewone volk.

Eerder deze week schreef Kleis Jager in Het Financieele dagblad over het ‘failliet’ van de linkse politiek in Frankrijk, waarbij hij het woord prolofobie – een vertaling van het in het Frans al veel langer aangetroffen woord prolophobie – in de media liet debuteren:

Het probleem zit veel dieper, weet Algalarrondo die zijn politieke familie al tien jaar geleden waarschuwde met het boek La gauche et la préférence immigrée. ‘Links raakte niet alleen het contact met de gewone mensen kwijt, het ging veel verder. De traditionele achterban, die onderdak vond bij de familie Le Pen, werd in de ban gedaan, beschuldigd van racisme. Alle aandacht ging naar de nieuwe onderdrukten, de immigranten. Heel eenvoudig gezegd werd het oude volk vervangen door een nieuw volk.’ (…) Volgens Algalarrondo (…) komt dit denken voort uit ‘prolofobie’: afkeer en angst voor proletariërs. ‘

Elders in Nederlandse teksten kwam het woord prolofobie al eerder voor, zij het spaarzaam, onder meer op een artikel op het weblog van Kleis Jager.

Nu het woord in een veel gelezen column in een grote krant – De T – staat, is de kans aanwezig dat het woord prolofobie (net al het verschijnsel waarnaar het verwijst) algemeen bekend wordt.

Definitie

prolofobie (de, g.mv.) afkeer van het gewone volk, m.n. van de arbeidende klasse, die als conservervatief en niet-inclusief wordt beschouwd, ontleend aan Frans prolophobie, gevormd van prolo, een informele variant van prolétaire (proletariër)