Eendjes voeren wordt binnenkort ‘bijgezet in het museum voor dingen die echt niet meer kunnen’, schrijft de Volkskrant vandaag. Vooral in de grote steden trekt het oude brood voor de eendjes vooral veel ratten aan. Daarom wil de gemeente Rotterdam eendjes voeren gaan verbieden. Dat betekent voor de tere kinderziel overigens wel het einde van (bitter)zoete herinneringen als in het gedicht ‘Eendjes voeren’ uit 1977 van Hans Dorrestijn:
Rotterdam is niet de eerste gemeente waar eendjes voeren verboden wordt. Andere grote steden, zoals Amsterdam, Utrecht, Den Haag en Leiden, gingen Rotterdam al voor, schrijft de Volkskrant:
De hoogte van de voederboete verschilt sterk per stad.
Hoewel eendjes voeren her en der dus al verboden is, is het woord voederboete spiksplinternieuw, althans in de krant. Het is eigenlijk wel een mooi woord, althans qua klank en ritme. Vooral het aantrekkelijke ritme van voederboete zal hebben meegespeeld bij de vorming van deze samenstelling, die gebaseerd is op de minder gewone variant voederen van voeren. Weliswaar zeggen we meestal ‘de eendjes voeren’ in plaats van ‘de eendjes voederen’, waardoor voerboete meer voor de hand ligt dan voederboete, maar de auteur heeft toch voederboete in plaats van voerboete gekozen. Het kan haast niet anders of dat heeft te maken met de wens om in elk geval een welluidend woord te gebruiken,
Definitie
voederboete (de, -s) boete op het voeren van (wilde) dieren of dieren in een dierenpark
Johan De Smet
‘Voederen’ is niet de minder gewone variant, het is de minder gewone variant in Nederland. In Vlaanderen zeggen we ‘voederen’. Bekijk aub niet alles vanuit de eng-Nederlandse taalhoek.