In het Kamerdebat met de minister-president over zijn – volgens de oppositie enigszins schimmige – manier van archiveren van sms’jes op zijn diensttelefoon, introduceerde PVV-Kamerlid Wilders eerst het woord doofpot-Nokia en vervolgens het woord doofpottelefoon.
Doofpot-Nokia lijkt me geen soortnaam, maar doofpottelefoon is dat wel. Vrijwel zeker figureert het woord morgen in een of andere krant en dan is het woord meteen ook gecanoniseerd.
Doofpottelefoon is een interessant woord, want we snappen in de context meteen wat ermee bedoeld wordt, maar het beeld waarop dit woord gebaseerd is, is eigenlijk geen goede weergave van de manier waarop de premier met zijn telefoon omging: In een doofpot stop je iets, dus als je de metafoor volhoudt, zou de doofpottelefoon iets zijn waarin je informatie stopt die je wilt verbergen. Maar dat deed Rutte nu juist niet: de kritiek op hem is dat hij de meeste sms’jes wiste (en slechts enkele bewaarde of doorstuurde), waardoor controle van het openbaar bestuur lastig is.
Ook al is de metafoor misschien onjuist gebruikt, het woord doofpottelefoon is wel interessant als daar een telefoon mee wordt bedoeld waarmee veilig informatie kan worden uitgewisseld die vervolgens weer gewist kan worden.
Overigens is het woord doofpottelefoon niet helemaal nieuw. Op Twitter werd het in 2016 al eens gebruikt.
Definitie
doofpottelefoon (de, -s) telefoon waarmee via een berichtendienst informatie wordt uitgewisseld die vervolgens wordt gewist en daarom niet langer raadpleegbaar is
Geef een reactie