De Volkskrant publiceert vandaag een brief van een lezer, die zichzelf niet identificeert als vegetariër, pescotariër of flexitariër, maar als pragmatariër:
Tegenwoordig dient iedereen een label te dragen afhankelijk van wat deze persoon eet (en niet eet): denk aan vegetariër, veganist, flexitariër en pescotariër. Ik vind geen enkele van deze labels van toepassing op mezelf, omdat ik gewoon eet wat me het beste uitkomt en/of mij wordt voorgezet. Ik ga daar pragmatisch mee om en noem mezelf daarom ook wel een pragmatariër: vaak groente, heel soms vlees, wat de pot ook schaft.
Pragmatariër is geen splinternieuw woord. Op Twitter is er een vindplaats uit 2012 en ook in de spreektaal is de term pragmatariër al enige tijd in omloop. In het (eet)gedrag van de pragmatariër zal menigeen zich herkennen. Het hoeft dan ook geen verwondering te wekken als dat woord binnen afzienbare tijd courant wordt.
Definitie
pragmatariër (de, -s) iem. die niet per se vlees wil eten of een dogmatische vegetariër of veganist is, maar pragmatisch in zijn eetgewoonten is
Geef een reactie