Het Financieele Dagblad schrijft zelfbenoemd klimaatoptimist Gaan Remarque vandaag zich te verbazen, zo niet te ergeren over het vele doom & gloomproza over klimaatverandering:
Gek genoeg komt het somberste achteruitgangsproza van de grootste voorstanders van klimaatactie. Het gaat bij hen steeds over offers brengen, schaamte, consuminderen en de-growth. Een kleine groene fanclub klapt dapper, maar de meerderheid heeft een hekel aan de oe’tjes van doem, groen en moeten. En steeds vraag ik me af: waarom zo calvinistisch? Waar is het positieve verhaal? De vooruitgang?
Achteruitgangsproza is op zichzelf een vrij transparante samenstelling met achteruitgang, maar de samenstelling valt toch op. Meestal vormen we samenstellingen met vooruitgang: vooruitgangsdenken, vooruitgangsfilosofie – dat soort woorden. Toch klopt het wel dat activisme dat gericht is tegen de ‘zegeningen’ van de moderne economie en technologie zich vaak laat lezen als een treurig stemmend verhaal, een dystopische voorstelling van zaken.
Achteruitgangsproza is weliswaar een nieuw woord, maar waarschijnlijk is het een gelegenheidssamenstelling die geen school gaat maken, al zal het verschijnsel waarnaar dit woord verwijst ongetwijfeld nog wel een tijd blijven bestaan.
Definitie
achteruitgangsproza (het, g.mv.) ongunstige benaming voor teksten waarin wordt beschreven hoe de leefbaarheid van de wereld achteruitholt en waarin voorspeld wordt dat latere generaties het slechter zullen hebben dan huidige
Geef een reactie