Soms zou je als taalbeschouwer een columnist willen toeroepen: houd het eenvoudig, overdrijf niet zo, maak het woord dat je introduceert nou net even simpeler.
Die ervaring had schrijver dezes vandaag bij het lezen van de Volkskrant-column van Ibtihal Jadib. Ze schrijft over de bestaanszekerheid. Die blijkt in Nederland veel beter te zijn dan voorheen. Dat verbaast Jadib:
Nu vraag ik mij af waarom men al tijden spreekt alsof we met z’n allen op de rand van de afgrond staan? Het thema bestaanszekerheid is met veel verontwaardiging en ernstig gefronste wenkbrauwen op de kaart gezet.
Ze komt er niet uit en concludeert:
Heeft de vooruitschuifgeitenpaadjespolitiek ertoe geleid dat problemen op alarmerende wijze moeten worden geagendeerd?
Als ze geitenpaadjespolitiek had geschreven, had ze een mooi en relevant woord aan onze woordenschat toegevoegd. Maar ze gaf de voorkeur aan de onmogelijke vier- of vijfledige samenstelling vooruitschuifpaadjespolitiek. Jammer, jammer. Nu zijn we genoodzaakt om zelf geitehnpaadjespolitiek te distilleren uit vooruitschuifgeitenpaadjespolitiek.
Hoewel, op de sociale media blijkt geitenpaadjespolitiek al een paar keer te zijn gebruikt, dus laten we maar concluderen dat het woord vooruitschuifgeitenpaadjespolitiek een goede aanleiding is om geitenpaadjespolitiek te registreren.
Definitie
geitenpaadjespolitiek (de, g.mv.) politiek die gekenmerkt wordt door improvisatie en waarin adhocoplossingen worden gevonden voor politieke kwesties die niet volgens de gebaande politieke paden kunnen worden opgelost
Geef een reactie