In 2006 publiceerde de Duitse filosoof Peter Sloterdijk Zorn und Zeit. Die mooi allitererende titel verscheen krap een jaar later in een Nederlandse vertaling: Woede en tijd.
Sloterdijk beschrijft daarin of beter gezegd ‘voorspelt’ dat er grote conflicten zullen ontstaan in de 21ste eeuw. Die zullen ontbranden doordat groepen burgers woedend zijn. Ze voelen zich verongelijkt, gekrenkt, vernederd in een veranderde globalistische werkelijkheid en zitten daarom vol haat. Sloterdijk beschrijft dat beeldrijk en refereert aan Marx en Engels als hij concludeert: Alle Geschichte ist die Geschichte von Zornverwertungen (alle geschiedenis is de geschiedenis van wrokuitoefening). Sloterdijk maakt rijkelijk gebruik van zelfbedachte neologismen, zoals woedepolitiek en woede-economie. In zijn boek figureert ook het woord woedebankiers, waaraan Tommy Wieringa vandaag in zijn Volkskrant-column refereert als hij de rechterflank van de VVD verwijt radicaal-rechts aan de macht te hebben geholpen:
Weg van het technocratische midden, weg van de saaie rationaliteit en een mate van redelijkheid, in de armen van wat Peter Sloterdijk woedebankiers noemt, zij die woekeren met de onlust en het ressentiment onder het volk.
In zijn column presenteert Wieringa de radicaal-rechtse politici die deze week in het kabinet zitten als woedebankiers, als mensen die inspelen op de gevoelens van ontevredenheid en wrok ‘onder het volk’. De analyse van Wieringa is aannemelijk, al roept ze ook nieuwe vragen op, want waardoor is die woede, die door radicaal-rechts wordt aangewakkerd, toch ontstaan?
Definitie
woedebankier (de, -s) metafoor voor een populistische politicus die de onlustgevoelens onder de burgers en hun gevoelens van ongerichte haat en woede gebruikt (of misbruikt) voor het verwezenlijken van zijn eigen politieke doelen
Geef een reactie