In zijn column in Trouw reflecteert Stevo Akkerman op de tijdgeest. Die is de afgelopen decennia nogal veranderd, laat hij onder meer zien aan de hand van een citaat van verzetsstrijder en dichter H.M. van Randwijk. Die schreef in 1947, in de tijd van de politionele acties in voormalig Nederlands-Indië:
Mijn natie is geen door bestaansdrift en machtsdrang bijeengedreven horde, maar een in recht en menselijkheid gewortelde gemeenschap.
In zo’n ‘in recht en menselijkheid gewortelde gemeenschap’ zouden de meesten van ons nog steeds wel willen leven, maar die gemeenschap wordt nogal belaagd. Onder meer door Geert Wilders, die in zijn communicatie via de sociale media nogal eens wil knagen aan zowel recht als menselijkheid als hij het heeft over Nederlanders met een andere mening dan zijn partij. Akkerman:
Het is goed en belangrijk dat Wilders weerwerk krijgt. Inderdaad, dit is de ophef is die hij zoekt, en dat zou ervoor pleiten zijn schreeuwtweets te negeren. Maar het blijft niet bij tweets, in de Kamer eiste de PVV dat de regering Halsema zou ontslaan; dergelijke politieke vernielzucht kan niet schouderophalend worden afgedaan, het is extreem, het is serieus, het ondermijnt de democratie.
In dit citaat maakt het woord schreeuwtweet zijn krantendebuut. Het is sowieso een vrij onbekend woord, want zelfs op het sociale medium X is het niet te vinden. Je kunt schreeuwtweet natuurlijk gemakkelijk parafraseren als ‘schreeuwerige tweet’, maar het woord includeert een aspect van een ander relatief nieuw woord dat ook regelmatig wordt gebruikt in verband met Wilders, namelijk roeptoeteren: luidkeels en ongenuanceerd zijn mening verkondigen over iets.
Definitie
schreeuwtweet (de, -s) tweet waarin iemand ongenuanceerd zijn mening geeft over een heikel onderwerp en daarmee ophef uitlokt
Geef een reactie