De column van Marcel Peereboom Voller in De Telegraaf van vandaag gaat over nieuwsmijders. Daar zijn er steeds meer van en volgens columnist komt dat doordat mensen genoeg hebben van al het leed op de wereld of omdat ze de media niet meer vertrouwen. Hijzelf behoort uiteraard niet tot deze categorie mensen:
Ik ben dagelijks aan het doemscrollen, leedlezen en treurbuizen omdat het onderdeel is van mijn werk.
Leedlezen is een werkwoord dat nog niet eerder in de krant heeft gestaan. In de context waarin het staat verwijst het naar het systematisch consumeren van akelig nieuws in de media: het lezen over andermans leed.
Leedlezen is een opmerkelijk werkwoord, want je bent geneigd te denken dat het eigenlijk een woordgroep is. Je leest een krant of een boek. Maar je leest geen leed, je leest over leed. Leedlezen betekent dus strikt genomen over leed lezen. Leedlezen is dan ook vergelijkbaar met woorden als televisiekijken, waarin het werkwoord (bij televisiekijken is dat ‘naar’) is weggevallen.
Leedlezen heeft voorts nog een andere associatie: je krijgt de indruk dat wie aan leedwezen doet, dat niet per se voor zijn plezier doet, maar uit sensatiezucht of doemlust.
Definitie
leedlezen (werkwoord, alleen onbepaalde wijs) systematisch de nieuwsmedia nalezen over leed, bijvoorbeeld uit sensatiezucht
Geef een reactie