In Trouw staat een opiniestuk van neerlandicus en genderkenner Gerrie Strik over zelfontplooiing van kinderen en genderidentiteit. Ze schrijft dat de kindertijd een tijd is waarin kinderen voortdurend van fictionele identiteit veranderen (de ene dag prinses, de volgende zeemeermin et cetera). Dit alles maakt deel uit van de zoektocht naar identiteit, schrijft ze. Ze wijst op de ‘natuurlijke flexibiliteit in het denken van kinderen’. Die flexibiliteit maakt dat we voorzichtig moeten zijn met het trekken van conclusies over hun identiteitsontwikkeling:
In een wereld die in toenemende mate ‘positief’ staat tegenover genderidentiteit als concept, is het volkomen logisch dat kinderen de middelen zullen gebruiken die ze in de cultuur vinden om zichzelf te interpreteren. Zo krijgen we vanzelf meer ‘transkinderen’. Er bestaat een wisselwerking tussen de cultuur en hoe mensen zichzelf zien.
Vervolgens wijst ze op een relatief nieuw verschijnsel:
Adolescenten delen video’s waarin ze hun genderjourney documenteren, waarbij elke nieuwe identiteit wordt gevierd als een stap dichter bij authenticiteit. Alles draait om de heldenreis van het individu dat zich verzet tegen maatschappelijke trends om te worden wie hij of zij voorbestemd was te zijn.
Misschien is het verschijnsel trouwens niet nieuw, maar het woord genderjourney is dat wel, althans in het Nederlands.
Definitie
genderjoruney (de, -s) 1 proces waarbij iemand zijn of haar genderidentiteit en de manier waarop die tot uitdrukking komt onderzoekt, leert begrijpen en desgewenst verandert 2 (metonymisch) verslag in de vorm van een verhaal e.d. van zo’n proces; ontleend aan Engels gender journey
Geef een reactie