In De Telegraaf schrijft cultuurfilosoof Sebastien Valkenberg over de warme band tussen socialisten en rampscenario’s en doemprofetieën. Stond het socialisme ooit voor de verheffing van het volk en de verhoging van de welvaart, nu heerst het ondergangsdenken. Het kapitalistische systeem zal eerst leiden tot de totale kladderadatsch en pas daarna kan de socialistische heilstaat een feit zijn. Kapitalisme is uitsterven, socialisme is overleven – dat achteruitgangsdenken heeft geresulteerd in negativiteit, schrijft Valkenberg:
Om de ondergang te voorkomen moeten we de ondergang bespoedigen.
Hij verklaart het gebrek aan electorale belangstelling voor de Groene en Linkse politiek uit dit ondergangsdenken:
Waarom vertelt links geen hoopvolle verhalen meer? In plaats daarvan verliest ze zich in organisatorische kwesties. Natúúrlijk is links kleiner dan ooit. Als ze daar niet bezig zijn onze levensstijl te diskwalificeren, flirten ze met de ondergang. Stemmen gaat het uitsterfsocialisme niet opleveren.
Het woord uitsterfsocialisme is niet alleen nieuw, maar ook prikkelend. Het verwijst naar het socialisme dat ervan uitgaat dat het kapitalisme leidt tot het einde van de mensheid en de planeet. In reactie daarop focust dit socialisme zelf op achteruitgang van welvaart (en welzijn) om te kunnen overleven als het kapitalisme de wereld geheel te gronde heeft gericht.
Definitie
uitsterfsocialisme (het, g.mv.) socialisme dat gebaseerd is op de gedachte dat het kapitalisme de maatschappij en de mensheid te gronde zal richten en daar voortdurend voor waarschuwt vanuit de visie dat alleen minder welvaart de mensheid nog kan redden
Geef een reactie