Trouw schrijft vandaag over sociale cohesie in een volksbuurt in Breda. Daar verplaatsen de bewoners zich bij de eerste zonnestralen in de lente – ‘voortuintjesweer’ in het verslag in Trouw – naar de straat om daar, gezeten op stoel of bank, met elkaar te kunnen keuvelen. Het verslag verschijnt onder de titel:
Voortuinzitter is een uniek woord, in dier voege dat tuinzitter, achtertuinzitter en zijtuinzitter niet bestaan. Het woord heeft meteen ook een maatschappelijk aspect, want in de voortuin, daar zit de gewone burger meestal niet. Die geeft de voorkeur aan de beslotenheid van de achter- of zijtuin.
Voor de wandelaar door een wijk met voortuinzitters is het waarschijnlijk wat ongemakkelijk: zitten er mensen voor hun huis, dan heb je als buitenstaander niet alleen het gevoel te worden bekeken, maar ook het gevoel dat de straat van hen is en je als toevallige passant binnendringt in hun persoonlijke ruimte.
Definitie
voortuinzitter (de, -s) iemand die bij mooi weer net als anderen in zijn straat in zijn eigen voortuin recreëert, met de bijgedachte dat dit bijdraagt aan sociale hechting en sociale controle
Geef een reactie