Het Parool schrijft vandaag over het hoofdstedelijke horecabeleid. Daar werd onlangs in de gemeenteraad over gedebatteerd en daarbij vielen volgens de krant veelvuldig de woorden vertrutting en betutteling te horen. Er zou wat meer vrijheid in de horeca moeten komen, volgens sommige lokale politici, maar kennelijk is de krant het daar niet mee eens:
Dansen in de kroeg, dat is toch gewoon gezellig? Intussen poppen in onze buurten de sluipdisco‘s op, omdat het allemaal precies binnen de regels past of anders oogluikend wordt toegestaan. Handhaven als oplossing noemen doet het ook altijd goed, terwijl elk raadslid dat een beetje heeft opgelet weet dat er talloze dossiers zijn waarin omwonenden zich tevergeefs verzetten tegen formulevervaging en landjepik door ondernemers.
Als we het goed begrijpen ging de discussie dus ook over dansen in de kroeg, die daardoor een ‘sluipdisco’ wordt.
Mooi woord, sluipdisco. Want als je iets niet doet in een disco, is het sluipen. Werd er soms sluikdisco bedoeld?
Misschien, maar in samenstellingen zijn sluip en sluik vaak uitwisselbaar en willen beide eerste woorddelen zeggen dat het door het tweede lid van de samenstelling genoemde zaak niet officieel is. In de sluipdisco wordt dus in het verborgene, heimelijk, zo niet clandestien discomuziek gedraaid, waarop kan worden gedanst. In dat geval is sluip in sluipdisco te vergelijken met sluip in sluiproute, sluipsuiker, sluipverkeer en sluipvlees.
Definitie
sluipdisco (de, -‘s) clandestiene discotheek, m.n. discotheek in een horecagelegenheid die niet de juiste vergunning heeft voor het organiseren van dans- en discoavonden
Geef een reactie