‘De dagen van de kroegkat lijken geteld’, schrijft Trouw vandaag. Aanleiding voor dit treurige bericht zijn de strenge controles van de Voedsel- en Warenautoriteit in Amsterdamse (huiskamer)cafés.<
Gezellig, zo’n cafépoes, bovendien houdt Minette of Moortje ongedierte uit het café.De Voedsel- en Warenautoriteit denkt daar echter anders over. Die vindt de katten in ‘t café maar onhygiënisch. Bovendien is hun aanwezigheid simpelweg in strijd met de regeltjes betreffende de horeca.
Naar aanleiding van de VWA-controles is het woord kroegkat dezer dagen geregeld in de media te vinden, maar het woord zelf is niet nieuw. We troffen het bijvoorbeeld al eens in 2009, maar vermoedelijk is kroegkat veel ouder.
Hierop doordenkend realiseren we ons dat de Groningse boekhandel waar we vroeger onze boeken betrokken een etalagekat had, een bevriende kunstenares heeft het weleens over haar thuiskat en haar atelierkat (beide katten kunnen niet met elkaar overweg). En eerlijk gezegd hebben wijzelf sinds mensenheugenis een kantoorkat. Zorgt voor wat gezelligheid, want tekstschrijven en woordenboeken maken is per slot van rekening maar een eenzaam beroep. En zeg nu zelf, als de kat niet op kantoor is, dansen de muizen op tafel.
Verdient de kroegkat nu samen met de kantoorkat, de etalagekat, de atelierkat, de winkelkat, de hotelkat, de discokat en de scheepskat een plaatsje in het woordenboek? In elk geval niet als zelfstandig trefwoord. Maar het kan geen kwaad om bij het woord kat het betekenispatroon van deze en vergelijkbare samenstellingen te beschrijven (‘kat als tweede lid in samenstellingen, waarin het eerst lid de leefomgeving noemt’) en daarbij een paar voorbeelden te geven. Op grond van de allitererende delen verdient de kroegkat dan wel een plekje in zo’n rijtje voorbeelden.
Geef een reactie