Jaren geleden kwam Schilderswijk in Den Haag bekend te staan als shariadriehoek. Vandaag staat op de website van De Telegraaf opnieuw iets over radicalisme in de Haagse wijk: jongerenwerkers die worden ingeschakeld om radicalisering van jonge moslims te voorkomen, blijken zelf salafisten te zijn. Volgens de krant faalt de overheid keer op keer in haar bestrijding van dit soort religieuze uitwassen:
De overheid is ons een forse zelfcorrectie verschuldigd op het chaotische, zwakke beleid van de afgelopen jaren. Als die uitblijft, zullen wijkkalifaatjes ontstaan die ongehinderd kunnen doen wat de overheid nalaat: culturele veranderingen afdwingen, maar dan de duisternis in.
Wijkkalifaat is in de verkleinvorm wijkkalifaatje een onschuldig, nee bijna een lief woord, maar er wordt in feite iets naars mee bedoeld: een woonwijk van een sociaal niet-geïntegreerde groep met dezelfde orthodoxe, fundamentalistische of zo u wilt radicale religieuze ideeën. Een soort getto dus.
Wijkkalifaat is ook wel een beetje een raar woord: met een kalifaat wordt van oudsher het rijk van een kalief bedoeld. Een wijk is nu eenmaal geen rijk en bovendien heeft voor zover wij weten de Schilderswijk nog geen eigen kalief. In zekere zin is kalifaat in de samenstelling wijkkalifaat dan ook een wat te groot woord.
In feite speelt wijkkalifaat vooral in op het gevoel. Wijkkalifaat roept herinneringen op aan het IS-kalifaat dat een paar jaar geleden in Syrië werd gesticht om vervolgens roemloos te verdwijnen. Dat IS-kalifaat heeft ervoor gezorgd dat kalifaat is veranderd van een neutraal woord in een woord met een negatieve bijklank. In zekere zin suggereert De Telegraaf dat de Schilderswijk een IS-wijk aan het worden is, maar die typering is voor de Krant van Wakker Nederland nog een brug te ver. Vandaar waarschijnlijk het wat onschuldiger klinkende woord wijkkalifaat.
Definitie
wijkkalifaat (het, wijkkalifaten) woonwijk waar een sociaal niet-geïntegreerde groep met een radicaal-islamitische achtergrond de dienst uitmaakt
Geef een reactie