Trouw schrijft vandaag over de zwaaisteen:
Zwolle had een jaar geleden de primeur: de eerste ‘zwaaisteen’ van Nederland. Nu liggen de stoeptegels (met een handje erop) in twintig dorpen en steden. De tegel is een uitnodiging om de bewoner te groeten. Kinderlijk eenvoudig, maar het werkt.
Toen het woord vorig jaar zijn debuut in de media maakte, ging het om regionaal, zo niet lokaal nieuws. Naarmate er op meer plaatsen zwaaistenen komen te liggen, wordt het woord interessanter. Het is niet langer een lokale term, maar een woord dat meer en meer landelijke bekendheid krijgt. In die hoedanigheid is zwaaisteen enigszins te vergelijken met het woord stolpersteen, dat er ook enige tijd over gedaan heeft om algemene bekendheid te verwerven.
Interessant is dat zwaaisteen op Twitter nooit vermeld wordt in combinatie met corona, terwijl je je kunt voorstellen dat corona juist een stimulans voor de verspreiding van het woord kan zijn geweest.
Definitie
zwaaisteen (de, zwaaistenen) stoeptegel met daarop het symbool van zwaaiende handen, gelegd voor een huis waarvan de bewoner het op prijs stelt als passanten naar hem of haar zwaaien
Geef een reactie