Combineer aardbevingsgebied met leefgebied en je krijgt beefgebied, een woord dat nog niet in Van Dale staat. Geen wonder, want de afgelopen 100 jaar lazen we in de media en elders nooit over beefgebieden. Aardbevingsgebieden, zo werden gebieden met seismische activiteit tot voor kort genoemd. Maar aardbevingen zijn in delen van Nederland gewoon geworden en dat verklaart meteen waarom er nieuwe woorden voor zulke gebieden ontstaan. Je wilt per slot van rekening aardbevingsgebied weleens afwisselen door een ander woord. Bovendien, aardbevingsgebied klinkt een beetje naar Verweggistan, in elk geval niet het leefgebied van honderdduizenden landgenoten in de provincie Groningen. Kortom, beefgebied is, anders dan aardbevingsgebied, een woord met de menselijke maat.
Beefgebied dook deze week op in een bericht in Trouw, maar een week eerder was het woord in een column op internet te lezen. Op internet tref je beefgebied vóór 2015 nauwelijks aan, maar vanaf januari duikt het een paar keer op in verschillende media. Zo schreef het bouwvakblad Cobouw in januari dat ‘de typisch Nederlandse spouwmuur (…) bijzondere aandacht (vereist) in het beefgebied’. We kunnen, denk ik, concluderen dat we getuige zijn van de geboorte en proliferatie van een nieuw woord.
Of geboorte? Strikt genomen moeten we spreken van een wedergeboorte, want ruim 100 jaar geleden dook het woord beefgebied ook al eens op in een krant. OP 9 mei 1906 schreef de Nieuwe Tilburgsche Courant over een elektriciteitscentrale waar grote machines actief waren die ervoor zorgden dat huizen in de omgeving gingen trillen. De krant had het over het ‘beefgebied’ en schreef dat woord tussen aanhalingstekens, als om duidelijk te maken dat beefgebied eigenlijk geen courant woord was.
Dat was het niet en dat werd het ook niet, want we zouden tot 2015 moeten wachten tot het woord opnieuw in de media opdook. Maar nu lijkt het woord op veel grotere schaal geïntroduceerd te worden en er is dan ook een gerede kan dat beefgebied nu wél doorbreekt.
Geef een reactie