‘Niemand is helemaal vrij van een wereldbeeld’, schrijft Karel Smouter vandaag in zijn column in NRC Handelsblad. Daarin pleit hij voor mildheid in het oordeel over van alles en nog wat. Aanleiding voor dat appel is de ophef over schoolboeken die op instigatie van reformatorische scholen zouden worden ‘gekuist’ van zaken die strijdig zijn met het geloof der streng gereformeerde vaderen. Werkelijk iedereen is maar op zijn teentjes getrapt door zaken die niet passen in zijn wereldbeeld, suggereert Smouter:
Van de refo die zijn eigen wereldbeeld een schoolboek voor algehele consumptie [bedoelt de auteur soms: ‘algemene consumptie’?] in probeert te drammen tot de liberaal die de vrijheid van diezelfde refo om het reformatorisch onderwijs naar eigen inzicht te organiseren aan banden wil leggen.
Dat leidt maar tot ‘lange-tenen-vrees’ bij anderen, schrijft hij.
Langetenenvrees (zonder koppeltekens) hebben we niet eerder in de media aangetroffen, maar het woord komt toch niet helemaal onbekend voor. Waarschijnlijk komt dat door het woord langetenensamenleving, dat krap een jaar geleden het levenslicht zag. En eerder dit jaar noteerden we al langetener. Kennelijk zijn de lange tenen momenteel populair in woordenbakkkersland.
Definitie
langetenenvrees (de, g.mv.) vrees om anderen, m.n. lichtgeraakte personen, te kwetsen of te beledigen met uitspraken die gevoelig liggen of met het behandelen van gevoelige onderwerpen in een artikel of boek
Geef een reactie