Op de website van het Financieele Dagblad schrijft filosoof Sebastien Valkenberg vandaag over de gevoelssamenleving. Aanleiding is onder meer een uitspraak van een gepensioneerde arts in de Volkskrant van afgelopen zaterdag:
Een gepensioneerde homeopathische arts vertrouwde eveneens op haar eigen lichaam. Een prik zag ze niet zitten. ‘Ik voel heel sterk dat het vaccin niet goed voor mij is.’
Mensen baseren beslissingen die voorheen rationeel werden genomen steeds meer op basis van beleving, emotie, intuïtie, schrijft Valkenberg:
Ook elders verliest het redelijke argument terrein. De prikweigeraars zijn een symptoom van de gevoelssamenleving.
Het woord gevoelssamenleving maakte in 2015 zijn mediadebuut in NRC Handelsblad. Daarna verdween het weer volledig uit de media, maar tijdens zijn oudejaarsconference haalde Peter Pannekoek het woord weer van stal. In Trouw werd zijn analyse als volgt samengevat:
Cabaretier Peter Pannekoek analyseerde Nederland in zijn oudejaarsconference als een ‘gevoelssamenleving’. Steeds meer mensen gaan volgens hem af op ‘het gevoel dat iets niet klopt’ en niet op wetenschappelijke of journalistieke bronnen – denk aan complotdenkers. De beroemde uitspraak van filosoof René Descartes (1596-1650), ‘ik denk dus ik ben’, gaat in zijn ogen niet meer op. “Het is niet meer ‘ik denk dus ik ben’, maar ‘ik voel dus ik ben'”, aldus Pannekoek. Is dat inderdaad het geval?
Het fenomeen is al langer bekend. Al in 2001 dook het woord emotiesamenleving op in de krant, dat sindsdien eveneens soms wordt gebruikt ter aanduiding van een samenleving waarin de emotie het nogal eens van de ratio wint.
Definitie
gevoelssamenleving (de, -en) samenleving die gekenmerkt wordt doordat individuen hun beslissingen veelal baseren op hun (onderbuik)gevoelens en ook overheden soms gedwongen zijn beslissingen te nemen die mede afgedwongen zijn door emoties onder het volk, synoniem emotiesamenleving
Geef een reactie